TRWC finał

No i sześć dni zawo­dów prze­le­cia­ło jak bły­ska­wi­ca. Moje wiel­kie nadzie­je na czę­ste aktu­ali­za­cje stro­ny zma­la­ły w obli­czu pra­cy cze­ka­ją­cej na „sup­port team”. Wie­le szcze­gó­łów ule­cia­ło już po upły­wie tygo­dnia, na szczę­ście rela­cje Dar­ka Urba­no­wi­cza i Miet­ka Paw­ło­wi­cza ratu­ją sytu­ację. Ze swo­jej stro­ny mogę jedy­nie pogra­tu­lo­wać zepo­ło­wi wiel­kie­go suk­ce­su – bo za taki uwa­żam 16 miej­sce w tych zawo­dach. Start w tych zawo­dach był ogrom­nym wysił­kiem fizycz­nym i psy­chicz­nym, z któ­rym eki­pa dziel­nie sobie pora­dzi­ła (sup­port na szczę­ście też 😉 ). Szcze­gól­ne sło­wa uzna­nia mam też dla Ani, któ­ra dziel­nie dzie­li­ła ze mną obo­wiąz­ki „sup­por­tu”. Jej kanap­ki były tak dobre, że zespół miał pro­ble­my z roz­sta­niem się z prze­pa­ka­mi. Dziel­nie zno­si­ła prze­pa­ko­wy­wa­nie sprzę­tu na każ­dym TA (ponad 18 razy wypa­ko­wy­wa­li­śmy i pako­wa­li­śmy z powro­tem całą zawar­tość samo­cho­du wypcha­ne­go pod i nad dach) i radzi­ła sobie z bra­kiem snu. Tak samo chcę podzię­ko­wać Dar­ko­wi za nie­oce­nio­ną pomoc w kry­tycz­nych sytu­acjach, łącze­nie funk­cji repor­te­ra i pomoc­ni­ka team’u nie było łatwe.

Mniej przy­jem­ną infor­ma­cją jest to, że zgu­bi­łem apa­rat foto­gra­ficz­ny PRZED zgra­niem zdjęć, tak więc z nowych fotek w gale­rii nici :(. Pozy­tyw­ną stro­ną tego zda­rze­nia jest to, że mam moty­wa­cję do kup­na nowe­go sprzętu.

To tyle na teraz, chwi­lo­wo nie mam „natchnie­nia” na dłuż­szą rela­cję, zawo­dow­cy zro­bią to lepiej. Szcze­gól­nie, że czas wra­cać do treningów…