Ostatni dzień przyniósł Polakom dużo szczęścia. Dzięki temu, że Kuba wygrał mountain run (i to ze wspaniałym czasem!) Polacy skończyli ten dzień na pierwszym miejscu. Brawo, brawo!!! Poszedł naprawdę jak burza i wyciął wszystkich:)
Jutro, czyli w niedzielę wracają do domu. Myślę, że sami opowiedzą nam jak było i napiszą więcej. Wylądują na Okęciu o 16.00. Zamierzam ich tam przywitać. Do zobaczenia.
Ania
Podczas kolejnych dwóch dni wiele się działo u „Naszych” w Kanadzie. Trzeci dzień (psie zaprzęgi i samochody terenowe) nie były najmocniejszą ich stroną.
Za to o wiele lepiej spisali się czwartego dnia, szczególnie na rowerze (40 km). Gosia była pierwsza. Brawo! Kuba natomiast piąty. Okazało się, że dostał rower bez dokręconej kierownicy. Skandal! Jechał cały czas w czołówce, ale niestety nikt z organizatorów nie przejął się tym za bardzo, no i musiał radzić sobie sam. Pewnie, gdyby to przytrafiło się Niemcowi, to od razu ktos by zareagował. Pamiętam, jak było w zeszłym roku… stronniczość i działanie na własną korzyść.
Tego samego dnia mieli także skutery śnieżne, na których nie poszło im najlepiej. Gosia była ostatnia, a Kuba przedostatni. Biedak mówił, że był drugi, ale niestety pod koniec wyścigu wypadł z toru. Co za pech!
Cały czas trzymam kciuki. Jeszcze wiele może się wydarzyć. Przed nimi trzy ostatnie konkurencje. Do boju Rodacy! Powodzenia
Ania
Czekam na dalsze wieści od Kuby. Myślę, że dzisiaj zadzwoni. Z tego, co wiem poniedziałkowy bieg ukończyli na 4 miejscu (brawo!), liny poszły troche gorzej. Co najważniejsze, rozkręcają się 😉
We wtorek zaczęli kolejny dzień zmagań. Na pewno pierwsza konkurencja to psie zaprzęgi, druga natomiast związana jest ze sportami motorowymi (ATV, skutery śnieżne albo poduszkowce). Oczywiście powodzenia i do boju! Z własnego doświadczenia wiem, że psie zaprzęgi to niesamowita frajda i przeżycie, na dodatek w Yukon.… w krainie, w której zapoczątkowano tę dyscyplinę. Te psy są naprawdę niesamowite! Powodzenia!
Ania
Wczoraj zakończył się pierwszy dzień rywalizacji Polaków, czyli Kuby i Gosi Sowińskiej na zawodach Fulda Challenge w Kanadzie.
Na zawodników czekały dwie konkurencje: jazda samochodem terenowym (sprawnościówka) oraz budowanie obozu (rozbijanie namiotu) na czas. Ta ostatnia konkurencja, jak dla mnie trochę dziwna, raczej trudno ją obiektywnie ocenić.
Polacy zakończyli ten dzień niestety na ostatnim miejscu, ale miejmy nadzieję, że to tylko zły początek. Znam Kubę i wiem, że to go tylko zmotywuje do lepszego działania. Poza tym już dzisiaj kolejny dzień zmagań o złoto i nowe konkurencje. Tym razem pół maraton (jeśli znów po Alaska Highway to super!) oraz przeprawa po linie nad kanionem. Trzymam kciuki!
Ania
Podróż jak zwykle nie upłynęła bez rozrywek, dzięki awarii komputerów na Okęciu, nasze bagaże wysłane zostały nieistniejącymi lotami, na szczęście sytuacja została naprawiona we Frankfurcie i rzeczy dotarły razem z nami cało do Whitehorse. Pogoda wręcz ciepła, ‑5 do ‑10°C. Sprzęt mamy rozdany, od jutra zaczynamy zabawę – przed nami dzień treningowy (ski-doo, poduszkowce, Rhino cars) oraz pierwsza konkurencja, budowanie obozu :).
Dość długo ociągałem się z podaniem do publicznej wiadomości tego niusa, ale w końcu muszę się pochwalić.Wielkimi krokami zbliża się tegoroczna edycja Fulda Arctic Challenge na dalekiej kanadyjskiej północy. Najlepsze w tym jest jednak to, że w tym roku mnie tam nie zabraknie! Razem z Gosią Sowińską (team Akord Adventure) będziemy w tym roku reprezentować Polskę w Yukon Territory.
Powinienem napisać o tym nieco wcześniej ale nie było czasu. Jak wszyscy pewnie wiedzą 6 styczna zaczął się jeden z najtrudniejszych (a przynajmniej najbardziej znanych ) rajdów samochodowych na świecie. Dakar (dawny Paryż-Dakar) w tym roku wystartował z Lizbony, zakończy się po przejechaniu 7915 km (skrócona trasa) w Dakarze. Dlaczego o tym piszę? Głównie dlatego, że w tym roku w zespole Diverse Extreme TVN Turbo Team jedzie dwójka moich znajomych: Paweł âMoliâ Moliński w serwisowym MAN-ie i Jarek Kazberuk w jednym z dwóch teamowych Land Rover’ów Evo Dakar. Wieści âz akcjiâ na żywo na stronie moli.pl.
Wszystkich mających za dużo gotówki zapraszam do zajrzenia na aukcję internetową jedego z EvoDakar’ów (model bliĹşniaczy do startujących). Dochód z aukcji będzie przeznaczony na tegoroczny finał Wielkiej Orkiestry Ĺwiątecznej Pomocy.
Wbrew pozorom nie będzie o klubach nocnych w Poznaniu…
Wczoraj, czyli właśnie w piątkowy wieczór, w Poznaniu odbyły sie całkiem fajne zawody AR. Zawsze do imprez organizowanych przez harcerzy podchodziłem z dystansem (a raczej obchodziłem z daleka) tym razem dałem się namówić na start i było warto.
Poniedziałek rano, cieszę się, że nie pracuję jako listonosz… mój chód mocno stracił na sprężystości po sobotniej przebieżce 😉 . Udało się jednak nieżle – zrobiliśmy dużo lepszy czas niż zakładaliśmy.
Tak jak pisałem poprzednio, w Biegu Rzeżnika startowaliśmy w dwuosobowym składzie z Marcinem „Wieszczykiem” jako Team Alpex. Jako, że żaden z nas nie uczestniczył przedtem w tak długiej, stricte biegowej, imprezie, założyliśmy, że jeśli uda nam się pokonać trasę w 14 godzin to będzie dobrze.
Beznadzieja… Niusy nie dość, że spóĹşnione, to jeszcze jak zwykle ograniczone do pierwszej dziesiątki. Wiadomo, że to rywalizacja dla najlepszych, ale za takie siano, organizując komercyjną imprezę (charytatywnie tego nie robią) mogliby się wreszcie postarać i objąć swoim zainteresowaniem WSZYSTKIE teamy, w końcu bez ich wpisowego nie będzie zawodów. Tymczasem żeby dowiedzieć się jaki idzie Speleo trzeba być chyba wróżką. (a z tego co pamiętam, nawet podczas zawodów zawodnicy spoza dychy nie są zbyt hojnie obdarowywani informacjami) Tyle się można doczytać, że po pierwszym dniu byli na 13 miejscu co jest BARDZO DOBRYM miejscem, szkoda tylko że tuż poza top ten, przez to wieści są mocno niejasne. Trzymam dalej kciuki i czekam na jakieś info.